Kierownictwo duchowe a kierownictwo grupy formacyjnej. Część druga Szkoły animatora

Kierownictwo duchowe a kierownictwo grupy formacyjnej. Część druga Szkoły animatora

Ponad 40 osób uczestniczyło w zdalnym spotkaniu animatorów i kandydatów na animatorów Domowego Kościoła diecezji świdnickiej. W pierwszej części ks. Mirosław Rakoczy, moderator diecezjalny Ruchu Światło – Życie przedstawił, jak należy rozumieć kierownictwo duchowe i jakie związki ma ono z rolą animatora grupy religijnej.  W szerszym rozumieniu kierownictwo duchowe to środowisko rozwoju duchowego człowieka – może być to np. rodzice, grupa formacyjna, Kościół, pewne reguły i przykazania (zasady Domowego Kościoła). W ściślejszym znaczeniu  jest to praca dwóch osób (Mistrza i ucznia), polegająca na pomocy w dążeniu do świętości, polegająca na nadaniu właściwej orientacji życiowej zgodnej z wolą Bożą i pomocy w pokonywaniu przeszkód pojawiających się w drodze do świętości.

Jak się to ma do roli animatora w grupie religijnej (kręgu Domowego Kościoła)? W obu przypadkach cel jest wspólny – doprowadzenie do świętości. Badania wskazują, że osoby które poszukują indywidualnej pomocy w rozwoju duchowym to najczęściej osoby formujące się w grupach religijnych, w których znalazły klimat do wzrostu dla swojej wiary i zapragnęły ją jeszcze pogłębić. Akt  wiary jest sprawą osobistą, dlatego wymaga indywidualnej pracy, którą zapewnia kierownictwo duchowe. Animator jest odpowiedzialny za wzrost duchowy grupy, za wierne odczytanie i realizowanie charyzmatu grupy,  dlatego  wobec jej członków powinien być nieco z przodu, aby nie doszło do sytuacji, jak w powiedzeniu, że „prowadził ślepy ślepego”.

Ksiądz Mirosław, odnosząc się do sytuacji wyboru kierownika duchowego, zastanawiał się , czy lepiej wybrać kapłana z ruchu do którego należymy, czy też kogoś z zewnątrz. Zaletą pierwszej sytuacji jest lepsza orientacja w problemach członka wspólnoty i znajomość języka, w drugim przypadku wartością jest dystans osoby z zewnątrz, która może dostrzegać problemy niewidoczne dla członka wspólnoty.

Druga część spotkania to rozmowa w grupach, w których uczestnicy szkoły animatora dzielili się refleksjami nad treściami konferencji, zastanawiali się, czy i jak kierownictwo duchowe może pomóc w wypełnianiu zadań animatorów i dawali (nieliczni tego doświadczyli) świadectwo korzystania z pomocy kierownika duchowego.